W ORLD E XPLORER     

Siteoverzicht
Email
Homepage
     

Rubriek : Op het land levende zoogdieren
 

Addax
Groep : op het land levende zoogdieren

De addax heeft geen nauwe verwanten en is het enige lid binnen het geslacht Addax. Hij kan zonder water in de woestijn leven. Het fraaie dier heeft een korte, glanzende vacht, een wit masker en dicht donkerbruin haar voor op zijn kop. Door overbejaging is dit ��n van de zeldzaamste zoogdieren ter wereld geworden. Er zijn misschien nog minder dan vierhonderd van deze schitterende dieren in het wild over.
Addaxen zijn zeer goed aangepast aan het leven in de woestijn. Ze drinken zelden water, omdat ze het grootste deel van hun behoefte uit de dauw en de vegetatie die ze eten, kunnen halen. Vanwege hun droge leefomgeving hebben ze een groot territorium. Ze leggen grote afstanden af op zoek naar voedsel en volgen de regens die voor nieuwe en groene vegetatie zorgen. Ze houden het meest van gras, maar eten ook kruiden, struiken en bladeren van kleine bomen. Wanneer dit soort voedsel schaars is, verorberen ze alles wat ze maar te pakken kunnen krijgen, zoals knollen en bollen. Hun manier van foerageren speelt en belangrijke rol bij de instandhouding van hun leefgebied, dat anders in struikgewas zou veranderen.
In het wild, waar voedsel schaars is, verdedigt het mannetje een harem van vrouwtjes en niet zo zeer een groot territorium. Hij paart elk jaar met verschillende vrouwtjes, maar proeft eerst hun urine om te controleren of ze er klaar voor zijn. Zo'n 8,5 maanden later brengt het vrouwtje een jong ter wereld, dat eerst een roodbruine vacht heeft. Na veertien weken wordt het kleintje niet meer gezoogd. Jonge vrouwtjes blijven meestal bij de kudde en zijn met achttien maanden geslachtsrijp. Jonge mannetjes verlaten de groep om eigen kuddes te vormen en gaan na drie jaar in hun eentje op zoek naar een nieuwe gemengde kudde.
De addax leeft omgeven door zand en rotsen in de woestijn. Hij is nomadisch en leeft in kuddes van ongeveer vijf tot twintig dieren die door een volwassen mannetje worden geleid. De vrouwtjes hebben een hi�rarchie op basis van leeftijd, waarbij het oudste dier de meeste rechten heeft. Tijdens de hitte overdag kiest de addax een comfortabele plek in de schaduw van een rots of struik en graaft een 'bedje' voor zichzelf met zijn hoeven.
Aan het begin van de negentiende eeuw leefden er in de Sahara kuddes van wel duizend exemplaren. Addaxen zijn langzaam en vormen eenvoudige prooien voor snellere jagers. Hoewel vele hiervan, zoals de leeuw en de luipaard, ook in aantal zijn afgenomen, hebben moderne jachttechnieken door mensen het dier bijna uitgeroeid. Heden ten dage worden er meer addaxen in gevangenschap geboren dan in hun oorspronkelijke leefgebied.


Klik hier om deze pagina als je startpagina in te stellen !

Google
 
Web www.worldexplorer.be
www.infoblog.be
© 2006 - WorldExplorer