W ORLD E XPLORER     

Siteoverzicht
Email
Homepage
     

Rubriek : De mens -
geschiedenis

De atoombom en de vrede

Eind mei 1942 voer een Japanse landingsvloot van 53 schepen naar de Midway-eilanden, halverwege Japan en Havaii. Op deze eilanden was een belangrijke Amerikaanse luchtmachtbasis gevestigd. Zou die in Japanse handen vallen, dan werd Hawaii direct bedreigd. De Amerikanen waren echter van de komst van de vijandelijke vloot op de hoogte en stuurden er hun grote bommenwerpers, de vliegende Forten, op af. Tegelijkertijd lieten ze drie vliegdekschepen in die richting opstomen. De Slag bij Midway, van 3 tot 6 juni 1942, werd voornamelijk met vliegtuigen uitgevochten. De Japanners leden grote verliezen. Vier vliegdekschepen, twee zware kruisers, drie torpedobootjagers en ��n troepentransportschip verdwenen naar de bodem van de Grote Oceaan. Een aantal andere schepen werd zwaar beschadigd en ruim 270 Japanse vliegtuigen gingen in de strijd verloren. Het was een keerpunt in de strijd. De Amerikanen namen het offensief over. Hoewel ze regelmatig zware slagen te incasseren kregen, vorderden ze langzaam maar zeker. Steeds opnieuw werden er eilanden op de Japanners veroverd. Eind 1944 werd de Japanse vloot vrijwel vernietigd. Op 23 februari 1945 bereikten de Amerikanen Manila op de Filippijnen en op 1 mei werd begonnen met de herovering van Tarakan. De ring om Japan werd steeds nauwer aangehaald. Intussen onderging Japan zware bombardementen van de Amerikaanse vliegende superforten. De situatie begon er voor Japan hopeloos uit te zien. Daarom lieten de Geallieerden de Japanse regering weten dat ze beter de strijd kon staken. Tokyo reageerde daar echter nog niet op. De Japanse soldaten bleven verbitterd doorvechten. Met zelfmoordvliegtuigen en zelfmoordschepen probeerden ze de uitzichtloze oorlog te rekken.
De nieuwe Amerikaanse president, Harry S. Truman (Roosevelt was op 12 april 1945 aan een hersenbloeding overleden), stond voor een uiterst moeilijke beslissing. Op 16 juli 1945 was na heel hard werken de eerste proef met een atoombom in de woestijn van Nieuw-Mexico geslaagd. Moest Japan met dit verschrikkelijke en vernietigende wapen op de knie�n gedwongen worden ? Alles wees erop dat de Japanners zich op een strijd op leven en dood in hun eilandenrijk voorbereidden. Dat zou niet alleen onnoemelijk veel Japanse, maar waarschijnlijk meer dan een miljoen Amerikaanse soldaten het leven kosten. Daarom nam Truman, die als president krachtens de grondwet Commander in Chief ofwel Opperbevelhebber van de Strijdkrachten was, het besluit dat er een atoombom op Japan moest worden geworpen. De keus viel op Hirosjima, een stad van ongeveer 250.000 inwoners op de zuidkust van het eiland Hondo. De bom, die op 6 augustus 1945 om kwart over acht 's morgens werd gedropt, ontplofte op driehonderd meter hoogte pal boven de stad. Ongeveer zeventig procent van de bebouwing werd verwoest en 75.000 inwoners werden onmiddellijk gedood en 90.000 gewond.
Drie dagen later werd er opnieuw een atoombom afgeworpen boven Japan, ditmaal op de stad Nagasaki. Het moderne Nagasaki werd voor ongeveer veertig procent verwoest en telde 40.000 doden en 30.000 gewonden. De indruk die de beide atoomaanvallen in Japan maakten, was verpletterend. Een luchtaanval die in maart 1945 of Tokyo was gedaan en waarvan de gevolgen niet door Hirosjima waren overtroffen, had toen geenszins tot vrede geleid. Nu echter liet de Japanse regering de volgende dag al weten dat ze vrede wilden sluiten. Op 2 september 1945 kwam de vrede met Japan formeel tot stand.
Nog tijdens de oorlog voelden de geallieerde bondgenoten behoefte om te gaan praten over wat er met de bevrijde gebieden zou moeten gebeuren. Dat was niets nieuws, want ook na de Napoleontische tijd en na de Eerste Wereldoorlog had men zich op grote conferenties beraden over de toekomstige situatie in Europa. De eerste echte besprekingen in die richting werden gehouden van vier tot elf februari 1945 te Jalta op de Krim. De deelnemers aan de Conferentie van Jalta waren Churchill, Roosevelt en Stalin. Men kwam overeen dat Duitsland in zijn geheel bezet zou worden. Iedere mogendheid zou een deel gaan bezetten. Churchill, die volgens traditie aan het machtsevenwicht in Europa dacht, wilde dat Frankrijk ook een deel zou krijgen. Zo kwam met tot de instelling van vier bezettingszones.
Stalin, die zich bewust was van de kracht van zijn oprukkende Rode Leger, legde nog enkele eisen op tafel. Duitsland zou aan de Sowjetunie herstelbetalingen moeten doen. Verder wilde Stalin aan de westgrens van de Sowjetunie een reeks staten waarin hij zijn invloed zou kunnen doen gelden. Tenslotte zegde Stalin toe dat hij aan de oorlog tegen Japan zou deelnemen. In ruil daarvoor zou hij ook Mantsjoerije, Mongoli� en Korea tot de Russische invloedssferen mogen rekenen.
Na de Duitse nederlaag werd in juli 1945 de Conferentie van Potsdam (zie foto) gehouden. De drie grote mogendheden waren wel vertegenwoordigd, maar niet alle personen waren dezelfde. De Amerikaanse vice-president Harry Truman was de overleden president Roosevelt opgevolgd. Churchill werd na de Britse verkiezingen als eerste minister vervangen door Attlee van de Labour-partij. Alleen Stalin was er nog. Besloten werd Duitsland weer tot een democratische staat te maken. Daartoe moesten alle nazi's uit de openbare functies verwijderd worden en de oorlogsmisdadigers moesten worden gestraft. Duitsland werd verdeeld in vier bezettingszones, een Amerikaanse, een Britse, een Russische en een Franse.
Een geallieerde bestuursraad zou Duitsland vanuit Berlijn als een eenheid besturen. Duitsland moet een flink stuk van zijn gebied aan Polen en ook een deel aan de Sowjetunie afstaan. De besprekingen verliepen in het algemeen erg moeizaam. Tal van Europese problemen werden niet opgelost. Meningsverschillen over de Duitse herstelafbetalingen aan de Sowjetunie bleven bestaan. De Sowjetunie demobiliseerde ook helemaal niet, in tegenstelling tot de Geallieerden, die er snel op grote schaal mee begonnen. Had de Conferentie van Potsdam al als voorbereiding tot een vredesverdrag moeten dienen, dan kan men zeggen dat ze een mislukking is geworden. Het beloofde niet veel goeds.
 


Klik hier om deze pagina als je startpagina in te stellen !

Google
 
Web www.worldexplorer.be
www.infoblog.be
© 2006 - WorldExplorer