W ORLD E XPLORER     

Siteoverzicht
Email
Homepage
     

Rubriek : Op het land levende zoogdieren
 

Chinchilla
Groep : op het land levende zoogdieren

Tot de chinchillafamilie (Chinchillidae) behoren ook vier woelmuissoorten. Deze geharde bergbewoner is dankzij zijn luxueuze dikke en zijdezachte vacht goed beschermd tegen de bittere kou van het ruige bergterrein. Al sinds de oudheid leidt de chinchilla een hachelijk bestaan op hoogtes van wel drieduizend tot vijfduizend meter in het Andesgebergte van Zuid-Amerika. Maar de laatste honderd jaren hebben pelsjagers die ooit veelvoorkomend dier zo bejaagd, dat hij in het wild met uitsterven wordt bedreigd.
Tijdens de paartijd tussen mei en november wordt een vrouwtje zeer agressief tegenover zowel mannetjes als andere vrouwtjes, en dat laat ze merken door te grommen, met haar tanden te knarsen en te urineren. Het paringsritueel is even vijandig, waarbij de mannetjes en vrouwtjes vaak grote plukken haar uit elkaars vacht trekken. Na een relatief lange draagtijd trekt het vrouwtje zich terug in haar hol om te werpen. Chinchilla's zijn bij de geboorte goed ontwikkeld en hebben al tanden, een dichte vacht en de ogen zijn open. Borelingen zijn de eerste uren van hun leven bezig zich warm te houden en op te drogen onder hun moeders harige buik, maar na een paar uur rennen ze al rond. De moeder zoogt haar jongen zes tot acht weken, maar als ze pas een paar dagen oud zijn, brengt ze al vast plantenvoedsel voor ze mee.
Overdag schuilt de chinchilla in een rotsspleet, hol of ondiepe kuil, hoewel hij af en toe te voorschijn komt om zich in het zonnetje te koesteren. Als de zon achter de bergen zakt, begint hij meestal aan zijn nachtelijke voedseltocht. Dankzij zijn lange, gevoelige snorharen kan hij makkelijk zijn weg in het donker vinden. Er wordt aangenomen dat hij paden kan onthouden en een soort van landkaart in zijn hoofd aanlegt, waardoor hij snel de weg kan vinden. De chinchilla is over het algemeen sociaal en zal niet snel vechten. Bij naderend gevaar springt hij weg, waarbij hij met ��n sprong grote afstanden overbrugt. Maar als hij in het nauw wordt gedreven, springt hij omhoog en spuugt naar zijn vijand.
Hoewel de chinchilla vooral vegetarisch eet, heeft zij zich moeten aanpassen om in de spaarzaam begroeide bergen te kunnen overleven. Hij eet bijna alle plantensoorten die in de rotsachtige grond groeien en ook een enkel insect dat opduikt. Grof gras, kruiden en bladeren zijn de voornaamste voedselbron.
De oorspronkelijke Amerikaanse inwoners prezen de chinchilla al om zijn vlees en om zijn vacht. Maar na de Spaanse invasie in Zuid-Amerika in de zestiende eeuw ontstond er wereldwijd vraag naar het bont van het dier. Intensieve bejaging en terugloop van het leefgebied door branden en het oogsten van de christusdoornachtige bergstruiken, hebben gezorgd voor een dramatische afname van de populatie. De chinchilla is wettelijk beschermd, maar stropen gebeurt nog steeds.


Klik hier om deze pagina als je startpagina in te stellen !

Google
 
Web www.worldexplorer.be
www.infoblog.be
© 2006 - WorldExplorer