|
Doejong
 Het
doejong of Dugong dugon. Grootte :
lichaamslengte drie tot vier meter; seksen
gelijk. Gewicht van vierhonderd tot zeshonderd
kg. Uiterlijk : op robben gelijkende dieren met
een taaie, bruin- of blauwgrijze huid, gerimpeld
en spaarzaam bedekt met ruwe haren; de
snuitvormige bovenlip is dicht bezet met
gevoelige tastharen.
Verspreidingsgebied : veel eilandengroepen in
het centrale en westelijke deel van de Grote
Oceaan met inbegrip van de Palau-, de Caroline-,
de Marshall- en de Salomon-eilanden; noordelijk
Australi�, Nieuw-Guinea, Indonesi�, Maleisi�,
Taiwan, de Ryukyu-eilanden, de Filippijnen, de
Andamenen, India, Sri Lanka, Madagascar en
oostelijk Afrika, Kenia Somali� en de kusten van
de Rode Zee.
Doejongs leven in kleine, verspreide populaties
in een uitgestrekt gebied van de Indische Oceaan
en een aangrenzend deel van de Grote Oceaan. Ze
zijn aangewezen op kustgebieden, hoewel het
duidelijk is dat ze over open zee kunnen
trekken, en hebben alleen maar warme, zanderige
ondiepten nodig, waar zeegras en dergelijke
plantengroei in overvloed aanwezig is. Zij nemen
het voedsel op onder meer door met de snuit in
de bodem te woelen. De omlaag getrokken bek met
zijn gespierde lippen en hoornplaten is zeer
geschikt om mee te grazen. Hoewel vaak schuw en
slechts in kleine aantallen voorkomend, zijn er
ook grote concentraties waargenomen, onder meer
voor de Hoorn van Afrika en in noordelijk
Australi�; in de Moretonbaai bij Bristane was
eens een kudde van vijf kilometer lang en
honderd meter breed. Overbejaging heeft een
einde gemaakt aan de grote populaties, want
doejongs leveren, net als andere zeekoeien, heel
goed vlees, traan en huiden. In Australi�, waar
alleen de inheemse bevolking ze mag bejagen,
handhaven de doejongs zich het best.
Recent onderzoek wijst erop dat ze zich in juli
en augustus voortplanten, en dat de populaties
op peil blijven. Er is weinig bekend over hun
stand in andere gebieden, maar hun kwetsbaarheid
door grootte en gedrag, de smakelijkheid van het
vlees, het langzame voortplantingstempo, en de
aanwezigheid van veel hongerige mensen in veel
gebieden waar zij wonen, belooft weinig goeds
voor hun toekomst.
|
