W ORLD E XPLORER     

Siteoverzicht
Email
Homepage
     

Rubriek : Op het land levende zoogdieren
 

Grote hoefijzerneusvleermuis
Groep : op het land levende zoogdieren

Hoewel hij geen schoonheid is, is de grote hoefijzerneusvleermuis wel bijzonder. Het vreemd uitziende neusblad is een cruciaal onderdeel van zijn echolokatiesysteem waarmee de vleermuis in het donker zijn weg kan vinden en prooi kan opsporen. Deze vleermuis is echter ook bijzonder vanwege zijn zeldzaamheid. In sommige delen van zijn verspreidingsgebied is hij na uitgestorven.
De jongen worden geboren in de zwangerschapsroest van de vrouwtjes, waar zo'n vijftig tot vijfhonderd vleermuizen verblijven. De geboorte vindt vaak plaats als de schemering valt. De moeder hangt ondersteboven aan haar poten aan een tak en de baby landt meteen in de beschermende plooien van haar vleugels.
De pasgeboren opent zijn ogen na ongeveer vijf dagen. Aanvankelijk leeft hij van moedermelk, maar na een maand begint hij zelf insecten te vangen. Na ongeveer drie weken is het jong gespeend en wordt het aan zijn lot overgelaten.
De grote hoefijzerneus leeft meestal in kolonies van ��n sekse. De vrouwtjes verzamelen zich met hun jongen in grote kolonies, terwijl de mannetjes vaak in kleinere kolonies leven. Zomers kiezen ze soms voor zonverwarmde daken van verlaten huizen en schuren. Tijdens de winter zoeken ze beschuttere plekken in de buurt om te overwinteren, zoals grotten, tunnels, kelders en gesloten mijnen. Mannetjes, die kleiner zijn en dus kwetsbaarder voor temperatuurverschillen, kunnen kort ontwaken uit hun winterslaap en wel dertig kilometer afleggen om een warmere plek te vinden.
Deze vleermuis gaat net na zonsondergang en net voor zonsopgang op pad en eet vooral tijdens zijn lage vluchten. Met zijn bek of zijn vlieghuid grist hij insecten uit de lucht of van de grond. Hij vliegt uit vanaf een vaste eetplek. Grote prooien worden meegenomen naar deze eetplek, waar de vleermuis tussen vliegsessies door eet en rust. Deze soort kan snelheden van veertig kilometer per uur realiseren tijdens zijn zoektocht naar voedsel. Net als andere vleermuizen gebruikt hij echolocatie om prooi te lokaliseren. Het neusblad helpt de ultrasone golven die de vleermuis uitzendt te richten. Zijn oren vangen de echo's op als ze worden teruggekaatst door omringende objecten, waaronder prooidieren.
De populatie hoefijzerneusvleermuizen is drastisch gedaald in de twintigste eeuw. In Nederland, Luxemburg en delen van Duitsland is de soort vrijwel uitgestorven. Er wordt vermoed dat er nog maar zo'n vijfduizend over zijn in Groot-Brittanni�, in een tamelijk klein gebied in het zuidwesten. Moderne landbouwmethoden zoals permanente beweiding vernietigen de traditionele eetplekken van de vleermuizen en pesticiden doden de insecten waarmee ze zich voeden. Deze vleermuis is beschermd in Europa.


Klik hier om deze pagina als je startpagina in te stellen !

Google
 
Web www.worldexplorer.be
www.infoblog.be
© 2006 - WorldExplorer