Rubriek : De
mens -
geschiedenis
De drang naar het oosten
Hitler wilde
vasthouden aan datgene wat hij in zijn boek Mein Kampf had
geschreven. Niet hij moest zijn opvattingen aan de werkelijkheid
aanpassen, nee, de werkelijkheid moest bij zijn opvattingen
worden aangepast. Zijn hele beleid, zowel politiek als militair,
was daarop gericht. Hij beschouwde de joden als de grootste
vijanden van Duitsland. Daarom moesten ze uiteindelijk ook
vernietigd worden. De Russen beschouwde hij, omdat ze tot het
Slavische ras behoorden, als een minderwaardig soort mensen.
Maar bovendien beschouwde hij de sowjets, de bolsjewieken, als
werktuigen van het Weltjudentum (wereldjodendom), dat streefde
naar de heerschappij van de joden over de gehele wereld. Joden
en Russen moesten dus verdwijnen. Daardoor zou dan in het oosten
ruimte ontstaan waar de Duitsers als 'edel ras' zouden kunnen
wonen. Achter de in Rusland oprukkende Duitse troepen moest de
bevolking daarom stelselmatig in getal teruggebracht worden. Met
de Russische soldaten die achter de linies optraden, moest snel
en grondig worden afgerekend. Hiertoe werden speciale bataljons
gevormd.
Bij
de bestrijding van het verzet kregen de commandanten de vrije
hand. Meestal werden vermeende partizanenacties gebruikt als
voorwendsel om grote aantallen mannen, vrouwen en kinderen
massaal dood te schieten. Na het begin van 1942 mochten de
vrouwen en kinderen alleen nog met gaswagens worden omgebracht.
De vergassing vond plaats door middel van de uitlaatgassen van
de draaiende automotoren. De officieren van de met deze
verschrikkelijke opdracht belaste 'Einsatzgruppen' waren
afkomstig uit de kringen van de staatspolitie, de recherche en
de 'Sicherheidsdienst'.
De Russische soldaten die door de Duitsers krijgsgevangenen
werden gemaakt, waren er overigens weinig beter aan toe. De
echte bolsjewieken, de joden en anderen die minderwaardige
raskenmerken vertoonden, werden doorgaans onmiddellijk
doodgeschoten. De overigen gingen naar de krijgsgevangenkampen,
waar ze zo slecht werden verzorgd, dat verreweg het merendeel om
het leven kwam.
Overigens kreeg de Russische bevolking in de door de Duitsers
bezette gebieden ook nauwelijks te eten. En dat in een land waar
het Rode Leger eerst zelf op de terugtocht alles had verbrand.
Het is dan ook bepaald niet verbazingwekkend dat de oprukkende
Russische soldaten met de krijgsgevangen Duitsers weinig op
hadden. De leden van de Einsatzgruppen werden meestal ter
plaatse terechtgesteld.
Het groeiende verzet in de andere bezette landen ergerde Hitler
ook steeds meer. De strafmaatregelen tegen verzetstrijders of
tegen de burgerbevolking die in de buurt woonden waar een
verzetsdaad was gepleegd, werden steeds harder. Berucht is in
dit opzicht de Duitse wraakactie tegen het Nederlandse dorp
Putten in Gelderland geworden. Het werd gedeeltelijk platgebrand
en bijna alle mannen werden weggevoerd.
