W ORLD E XPLORER     

Siteoverzicht
Email
Homepage
     

Rubriek : Vlinders
 

 

Lichaamsbouw van een vlinder

Het lichaam van een rups is, zoals bij alle insecten, opgebouwd uit een kop, een borststuk en een achterlichaam. Een rups is vooral een vreetmachine. Hij is vrij eenvoudig gebouwd. Eigenlijk bestaat hij uit weinig meer dan een kop met daarachter dertien segmenten. Aan de kop vallen vooral de grote kaken op. Daarmee kan een rups in vrij korte tijd grote hoeveelheden voedsel fijnkauwen en verorberen. Tussen de kaken monden de klieren uit, die een vloeistof produceren waarmee zijdedraad wordt gemaakt. Aan beide kanten van de kaken zitten twee kleine antennes met daarbij een aantal eenvoudig gebouwde oogjes, ocelli genaamd. Aan elke van de eerste drie borstsegmenten zit een paar echte poten. Die dienen meer voor het vasthouden van het voedsel dan voor de voortbeweging. Aan de segmenten zes tot en met negen zitten zogeheten onechte poten of buikpoten vast, terwijl het laatste segment de grote naschuivers draagt. Met al deze poten, die voorzien zijn van een aantal haakjes, kan een rups uitstekend lopen en zich ook stevig aan een plant vasthouden. Aan de zijkanten van elk segment zijn duidelijk openingen te onderscheiden. Die geven toegang tot een systeem van buizen, die een rol spelen bij de ademhaling van de rups. Afhankelijk van de soort hebben rupsen een lichaam dat kaal is of voorzien van haren, stekels, staarten, enzovoort.
Ook het vlinderlichaam heeft de typische opbouw van een insectenlichaam met een kop, een borst en een achterlijf. Aan de kop bevindt zich een aantal opvallende organen, waarvan met name de antennes, de roltong en de facetogen opvallen. De antennes die aan beide kanten van de kop zitten, hebben niet alleen de functie van evenwichts- en tastorgaan, maar dienen vooral als neus voor de vlinder. Mannetjes onder de nachtpauwogen kunnen met hun uiterst gevoelige antennes een vrouwtje van hun soort ruiken op een afstand van vele kilometers. Zij hebben ��n van de gevoeligste neuzen in het hele dierenrijk. Verder beschikt een vlinder over een roltong. Dat is als het waren een oprolbaar rietje, waarmee hij zijn voedsel opzuigt. Omdat een vlinder geen kaken heeft om mee te bijten of te kauwen, is hij aangewezen op vloeibaar voedsel. Dat zuigt hij op met zijn roltong. De belangrijkste voedingsvloeistof is nectar uit bloemen, maar sommige vlinders zijn ook dol op het sap van rottend fruit, van dode dieren, en van mest of urine. Passiebloemvlinders verzamelen af en toe stuifmeel, dat aan hun roltong blijft kleven. De eiwitten uit dat stuifmeel maken ze oplosbaar en zuigen ze vervolgens via hun roltong op.
Zij zijn op die manier in staat vaste stof als voedselbron te benutten. Een dergelijke manier van voedselopname is uitzonderlijk onder de vlinders. Bij sommige vlinders is de roltong kort, nog een centimeter lang, terwijl bij een vlinder als de windepijlstaart vijftien centimeter geen uitzondering is. De vlinders behoren tot de familie van de nachtpauwoogachtigen en nog enkele andere nachtvlinderfamilies moeten het trouwens helemaal zonder roltong stellen. Deze vlinders bezoeken geen bloemen, nemen dus geen voedsel op en leven daarom ook maar heel kort, meestal niet meer dan enkele dagen.
De ogen van een vlinder zijn opgebouwd uit een groot aantal kleine oogjes, de facetten. Met ogen die een dergelijke structuur hebben, zijn vooral bewegingen goed waar te nemen, van een snel dichterbij komende vogel bijvoorbeeld of ander gevaar. En natuurlijk ook van een rondvliegende soortgenoot, die misschien een geschikte huwelijkskandidaat is. Vlinders kunnen ook heel goed kleuren zien. Bloemen weten ze bijvoorbeeld te vinden dankzij hun kleuren.


Klik hier om deze pagina als je startpagina in te stellen !

Google
 
Web www.worldexplorer.be
www.infoblog.be
© 2006 - WorldExplorer