W ORLD E XPLORER     

Siteoverzicht
Email
Homepage
     

Rubriek : Op het land levende zoogdieren
 

Meinertzhagenzwijn
Groep : op het land levende zoogdieren

Het meinertzhagenzwijn is familie van de varkens (Suidae) waartoe ook het wild zwijn en de kwetsbare babiroesa behoren. Het grootste varken ter wereld prefereert een rustig bestaan. Hij heeft een groot lijf en een schuwe natuur. Overdag trekt hij binnen zijn territorium van de ene plek naar de andere, rust uit of graast. Hij rolt ook graag door de modder. Het mannetje is over het algemeen vredelievend, maar als het moet verdedigt hij agressief zijn territorium en familiegroep.
Dagelijks volgt een familiegroep meinertzhagenzwijnen veel betreden paden naar favoriete foerageergebieden en drinkplaatsen. Na zonsondergang komen ze voorzichtig te voorschijn uit het dichte kreupelhout. Tot middernacht graast de groep vervolgens op de open Afrikaanse savannes en op open plekken in het bos. Andere varkens wroeten met hun snuiten in de grond. Het meinertzhagenzwijn gebruikt echter zijn lange snijtanden om wortels op te graven en om zout te halen uit mineraalrijke stukken grond, zoutliks genoemd. Als ze geen gras of bamboescheuten grazen, zoeken deze hongerige zwijnen in bossen naar bladeren en fruit. Ook brengen ze schade toe aan landbouwgewassen.
In sommige landen zijn de huid en slagtanden van dit zwijn even gewild bij de mens als zijn vlees. Het sociale en honkvaste dier is een makkelijke prooi voor jagers. Een andere bedreiging voor het overleven van dit dier is de teloorgang van zijn bosrijke leefgebied, vooral in West-Afrika. Hoewel hij nog steeds veel voorkomt en wijdverspreid is in Guinee, Ivoorkust en de Republiek Congo, is zijn situatie een bron van zorg in grote delen van zijn verspreidingsgebied.
Deze vruchtbare dieren kunnen zich het hele jaar door voortplanten. Volwassen mannetjes vechten met elkaar om dominantie en het recht te paren met vrouwtjes. Als onderdeel van de baltsrituelen stormen twee mannetjes op elkaar af en knallen met hun voorhoofden tegen elkaar. Vaak leidt dit tot fatale verwondingen. Zo'n 150 dagen na de paring verlaat een zwangere zeug haar kudde en bouwt een nest van lange grassoorten. Een week na het werpen keert de moeder terug met de biggetjes. De jongen worden door ieder vrouwtje in de groep dat melk heeft, gezoogd. Na ongeveer negen weken zijn de jongen gespeend. Alle volwassenen beschermen de biggen, maar slechts de helft wordt volwassen.
Kuddes kunnen tot twintig dieren tellen met maximaal vier mannetjes, negen vrouwtjes en hun jongen. Een dominant mannetje gaat voorop en verdedigt zijn kudde. Deze zwijnen hebben een voorkeur voor gebieden met veel schaduw en veel struiken om tussen te schuilen, binnen bereik van water. Ze zijn vooral 's nachts actief, maar als ze niet het risico lopen te worden bejaagd, komen ze ook overdag te voorschijn.


Klik hier om deze pagina als je startpagina in te stellen !

Google
 
Web www.worldexplorer.be
www.infoblog.be
© 2006 - WorldExplorer

Bezoek ook: www.infoblog.be
Meer weten over gezondheid? --> http://gezondheid.infoblog.be
Meer weten over huisdieren? --> http://huisdieren.infoblog.be