W ORLD E XPLORER     

Siteoverzicht
Email
Homepage
     

Rubriek : Op het land levende zoogdieren
 

Sambar
Groep : op het land levende zoogdieren

De familie van de Cervidae van de ware herten telt 41 soorten. Het nauwst verwant aan de sambar is de eland uit Noord-Amerika, Noord-Europa en Azi�. Met zijn indrukwekkend gewei is het verreweg het grootste hert in India en Zuidoost-Azi�. Toch wordt de sambar maar zelden waargenomen, want ondanks zijn omvang beweegt hij zich geruisloos door het woud en glipt hij bij het minste teken van onraad direct weg tussen de bomen. Maar wordt hij betrapt, dan kan hij met een felle schop zomaar de maag openrijten van het dier dat hem belaagt.
Nadat hij overdag veilig in de schaduw van het struikgewas heeft gelegen, begeeft de sambar zich tegen de avond voorzichtig op pad om geruisloos te gaan grazen. De mannetjessambar is een solitair dier, terwijl de hinden of vrouwtjes soms voor de veiligheid kleine groepen vormen. Ze zijn altijd gespitst op verdachte geluiden of geuren en zijn van nature bang voor mensen, wilde honden en hun grootste vijand, de tijger. Al komt die in het merendeel van hun verspreidingsgebied niet meer voor. Maar de sambar weet dat niet en dus springt hij bij het kraken van een twijgje direct weg tussen de bomen.
Aan het begin van het droge seizoen raken de geweien van de mannetjessambars tijdens bloedige krachtmetingen in elkaar verstrengeld en veel sambars sterven hierbij. De winnaar markeert zijn territorium door urine te sproeien, uitwerpselen achter te laten en met zijn gewei over boomstronken te schuren. Hij roept en zijn klieren scheiden een sterke geur af om hindes voor de paring te lokken. Elke hinde werpt een kalf aan het begin van het regenseizoen, als de overvloedige plantengroei ervoor zorgt dat ze rijkelijk melk kan blijven geven. Het kalf gaat pas na ongeveer vier dagen lopen en blijft nog enige tijd dicht bij zijn moeder.
Mals gras, groene bladeren en wilde vruchten en bessen vormen het belangrijkste voedsel van de sambar, aangevuld met gewassen die hij aan de rand van het woud vindt. Op zoek naar voedsel waagt hij zich zelden ver buiten de beschutting van de bomen. Om de maximale voedingswaarde uit zijn voedsel te halen, kauwt hij elke hap grondig voor hij die doorslikt en heeft hij krachtige spijsverteringsenzymen en bacteri�n in zijn vierkamerige maag. Net als veel andere dieren gebruikt hij regelmatig natuurlijke likstenen om waardevolle zouten en andere mineralen binnen te krijgen.
Hoewel de sambar nog steeds veel voorkomt, neemt zijn aantal en verspreidingsgebied sinds het begin van de twintigste eeuw snel af, vanwege houtkap en om de snelgroeiende menselijke populatie in de regio van landbouwgrond te voorzien. Nu is hij alleen nog veilig in nationale parken en wildreservaten. Zijn aantal zal nog verder afnemen als de aantasting van het leefgebied zo doorgaat.


Klik hier om deze pagina als je startpagina in te stellen !

Google
 
Web www.worldexplorer.be
www.infoblog.be
© 2006 - WorldExplorer